En ineens …
is daar het moment van de druppel die de emmer doet overlopen. Dat ene woord, die ene blik, die ene reactie, de zoveelste keer. Het is of je hele wereld in elkaar stort, alsof de grond onder je voeten wegzakt, alsof de stoppen doorslaan. Je kan niet meer. Je bent op. Volledig uit het lood geslagen.
En dan…
dat gevoel van totale emotionele en lichamelijke uitputting, die rollercoaster van gevoelens, je vervreemd voelen van jezelf, van je omgeving, van je sociale contacten, paniek, angst, wanhoop, somberheid, zelfverwijt, boosheid, machteloosheid, hartkloppingen, huilbuien, woedeaanvallen, je zelfvertrouwen dat weg is, die zelftwijfel, schuldgevoelens, schaamtegevoelens.
Want…
zo voelt een burn out. Maar wat is nu eigenlijk een burn out? Buiten alle verklaarbare psychische en lichamelijke kenmerken. Een noodkreet van je lijf. Een handdoek in de ring. Een diep verlangen om een leven te leiden, wat bij jou past. Een passie te leven, de jouwe. Een ultiem verlangen om op zoek te gaan naar wie jij in essentie bent zodat jij zin kunt geven aan jouw leven. Vaak weet je diep van binnen al wat je niet meer wil. Waar je verdrietig van wordt, afkeer van hebt, boos om wordt. Maar vooral, wat je wel wil. Waar je blij van wordt en waar je je vervuld door voelt.
Maar …
er ging al een hele tijd, misschien wel al jaren aan vooraf, van roofbouw op je eigen lijf en leven. Al langer voelde je je opgejaagd. Kon je niet stoppen met piekeren, had je slaapproblemen en was je al moe als je wakker werd. Had je geen plezier meer in je werk, voelde je je niet meer veilig op je werk, een buitenstaander. Had je dat gevoel je altijd te moeten bewijzen, geen fouten te mogen maken. Of was je zo aan het zorgen voor anderen en wist je zelf niet eens meer wat jij nu leuk vond. Of voelde je niet waar je grenzen lagen. Was je ongemerkt zo maar ergens ingerold en al zo aan dat leven gewend geraakt wat toch misschien wel helemaal niet bij jou paste. Had je al langer het gevoel een beetje buiten het leven te staan.
En nu…
eerst maar een periode van rust. Niks doen. Je zat misschien al heel lang ‘in je hoofd’ Deze emotionele achtbaan dwingt je dicht te blijven bij wat je voelt, hoe moeilijk dat ook is. Stilstaan bij al jouw gevoelens, zonder oordeel. Met de aandacht en zorg die ze nodig hebben. Zo kom je ook in contact met je behoeften, met wat je nodig hebt. Leven met je zintuigen in plaats van met je gedachten.
Zodat je…
heel langzaam aan weer kunt gaan bewegen, in jouw tempo. Wandelen, fietsen, tuinieren, zwemmen, sporten, zingen, dansen, yoga. Maakt niet uit. Dat wat bij jou past, waar jij bij kunt ontspannen en waar jij energie van krijgt. Alleen of met anderen bij wie jij je goed voelt.
Het helpt…..
om met een professioneel iemand te praten, die samen met jou alles op een rijtje zet en je begeleid bij dit proces. Hoe zit je in elkaar? Wat heeft je kwetsbaar gemaakt? Dat je kunt kijken naar jouw aandeel. Zonder je daar onnodig schuldig over te voelen. Dat je kunt kijken naar je werkgever, je baan en werkomgeving. Zonder de oorzaak alleen buiten jezelf te zoeken. Zodat je geleidelijk aan weer dicht bij jezelf komt, overzicht krijgt, je weet dat je er niet alleen voor staat. Ik kan je als therapeut en coach helpen bij alle stappen in dit proces. Burn out en reintegratie worden vaak nog als een individueel probleem beschouwd. Maar dat is het niet. Het is ook een probleem van je werkomgeving. Het is van belang dat je zelf initiatief neemt. En jouw eigen reïntegratievoorstel schrijft.
Lees hier meer over burn out en de werkomgeving.